/..Seni affedemediğim için ne olur affet beni../

Seni affedemediğim için ne olur affet beni,

Şimdi diz çökmüş,
beni benden istemek için kapımdasın,
Sensiz ağladığım gecelerime ihanet
ve
Seni unutmak için içtiğim meylere tövbe edemem,
Sensizliğe aşığım artık,
Seni özlemeye,
Seni tanrıdan dilemeye,
Bir gün dönmeni beklemeye vurgunum ben,
Senin dönmeni görmek istemiyorum,
Sen yanımdayken,
Sensizliği özlerim ben.

Seni affedemediğim için ne olur affet beni.

Seni affedersem,
Gidişine yazdıklarım küser bana,
Sokakta top oynayan çocuklar arar beni,
Bir başıma kuşlara yem atışlarımı
Bir de seni andığım yalnızlığımı terk edemem,
Seni sensizlik ile değiştim ben,
Bedenin olmadan da sevebiliyorum seni,
Saçlarına dokunup,
gözyaşlarını içmeden de sevebiliyorum seni.
Hani sen beni bana bırakıp gittiğinde
“Gitme ne olursun” ki inleyişlerimin,
sen varmış gibi uyuduğum gecelerin,
güneşten önce uyanıp,
yanımda olmayışının tokat gibi yüzümde parlamasının,
her dua edişimde “dön artık” diye çocuklaştığımın,
sensizliğin bana yaşattıklarına vurgunum artık ben.

Seni affedemediğim için ne olur affet beni.

Ben sadece bir gün kapımı çalmanı beklemeyi sevdim,
Kapımı çalacağın günü istemedim,
Ben sadece senin beni düşünüp uyuyamadığını bilmek istedim,
Bensizliğin seni yıktığını öğrenmek istemedim.
Ben sensizken seni nasıl sevdiğimi gördüm
Şimdi bu yalnızlığımda bize yer yok,
Seni affedemem,

Seni affedemediğim için ne olur affet beni…


Reşit TURAN